Hikaye

BEN ÇEVRE VE TEMİZLİK KOLUNDAYIM

Okulda çevre ve temizlik koluna seçilmiştim. Açıkçası bundan

hiç memnun kalmamıştım. Başka kol mu yoktu? Herkes

gibi ben de sanat ve tiyatro koluna seçilmek istiyordum. Her

gün neşeyle çıktığım okuldan bugün canı sıkkın bir şekilde eve

dönüyordum. Birden tuhaf bir şey gördüm: Bir çocuk, yediği

bir şeyin paketini umursamadan yere fırlattı. Üstelik biraz ilerisinde

çöp kutusu vardı. Ama asıl tuhaf olan, biraz sonra oradan

geçen bir amcanın yaptığı şeydi: Yerden o yiyecek paketini

alıp çöp kutusuna attı! Ama o çöpü kendi atmamıştı ki

yola!.. Benim gibi yoldan geçen biriydi o da. Biraz önceki can

sıkıntım, yerini şaşkınlığa bırakmıştı. Bu karışık düşünceler

içinde eve varmıştım. Biraz sonra babam da geldi. Benim tuhaf

halimi gördüğünde ne olduğunu sordu. Ben de olanları bir

bir anlattım. Beni dikkatle dinleyen babam:

-Ben de olsam o amcanın yaptığını yapardım, dedi.

Daha sonra da,

-Neden bu kola seçilmekten dolayı rahatsızlık duyuyorsun,

diye sordu. Ben de:

-Sanat ve tiyatro kolu daha eğlenceli ve faydalı bence, diye

cevap verdim.

-Demek öyle düşünüyorsun, dedi.

Akşam yattığımda huzurlu değildim doğrusu. Bu huzursuzlukla

bir kâbus gördüm: Çöpleri sürekli yere atan bir çocuğun

üstüne birden, binlerce çöp boşalıyordu. Çocuk nerdeyse boğulacak

gibiydi.

-Durun durun, atmayııın! diyordu. Birden bire çöple dolu

yeryüzü, ağzını açıp konuşmaya başladı:

-Bundan sonra çöpleri ait olduğu yere, çöp kutusuna at! dedi. Bu korkuyla uyandım.

Hafta sonunu, bu kâbusun etkisiyle, düşünceler içinde geçirdim.

Pazartesi günü, okula her zamanki gibi sevinçle gittim. Müdürün konuşmasından

sonra arkadaşlarım söylenmeye başladı. Çünkü o gün bahçeyi temizleme görevi

bizim sınıfa verilmişti. Çevre ve temizlik kolu görevlisi olarak iş başa düşmüştü.

Önce yerdeki çöpü alıp çöp kutusuna atan amcanın davranışından ne kadar etkilendiğimi arkadaşlarıma anlattım. Sonra, gördüğüm kâbustan ve aslında çevremize dikkat etmezsek bu kâbusun gerçek olabileceğinden bahsettim. Bunun üzerine arkadaşlarım yavaş yavaş işe koyuldular. Bir müddet sonra herkes zevkle bahçeyi temizliyordu. Hatta en kısa sürede en çok çöpü kim toplayacak diye yarışa bile girmişlerdi. Bahçe kısa sürede temizlenince “Başka temizlenecek yer yok mu?” demeye başladılar. Temizliğin, iyilik yapmanın, çevre dostu olmanın verdiği zevki tatmışlardı bir kere.

Artık herkes çevre ve temizlik koluna seçilmek için can atıyor. Ama bu kolu kaptıracak göz mü var bende!..

                                                                  Diyanet Çocuk Dergisi Sayı : 347 Haziran 2009